รีวิวโดย ภัคณัฏฐ์ ธีรโรจน์ชาลี
จะเป็นอย่างไร หากความฝันเป็นมากกว่าความฝัน? หากความฝันมิใช่เพียงผลพวงของการนิทรา หากเป็นภาพมายาที่คอยเวียนวนหลอนหลอนให้รู้สึกลึกซึ้งรุนแรงถึงอารมณ์มนุษย์ปุถุชนชนเสมือนยามตื่น ความลุ่มหลงที่หยั่งรากลึกกลายเป็นความรักที่มิอาจถอน ความโศกาอาดูรอย่างสุดซึ้งยามตระหนักว่ามิอาจร่วมรักได้ ยามเปิดเผยถึงอุปสรรคม่านประเพณีที่ขวางกั้นกลางระหว่างสิ่งที่ ‘ต้องทำ’ และสิ่งที่ ‘ต้องการ’ สิ่งที่ ‘เป็นไปได้’ กับ ‘เป็นไปได้ยาก’ และยากถึงขั้น ‘เป็นไปไม่ได้’ แล้วอะไรคือสิ่งที่ ‘ต้องทำ’ เล่า? ...... ในห้วงคำนึงนั้น ตัวสำนึกที่ตกผลึกเป็นตะกอนในใจแล้วถูกกวนให้กระจัดกระจายขึ้นมาอีกครั้งยามสบกับสตรีรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นนางหนึ่งที่กำลังกรีดกรายนิ้วมือเรียวยาว แขนขาวดังหยวกในท่วงท่าแปลกตา หากแต่งดงามอ่อนช้อยอยู่หลังริ้วม่านสีเงิน ท่ามกลางเสียงเครื่องดนตรีหลากหลายชนิดที่ระดมบรรเลงเร้าอารมณ์ให้เกิดความรู้สึกบางอย่าง ใบหน้าแฉล้มด้วยเครื่องหน้างดงามราวภาพวาดพลันเยี่ยมหน้าออกจากริ้วม่าน ดวงตากลมโตมีแววซุกซน ใครรู้ และยั่วยวน หากความงดงามจำต้องสะดุดลงยามมองไปที่ศีรษะที่ถูกครอบไปด้วยวัตถุที่มีรูปร่างคล้ายรังดักแด้ (cocoon) หรือตัวอ่อนของผิเสื้อนั่นเอง อดคิดมิได้ว่า หากปราศจากสิ่งนี้แล้ว ผมยาวสลวยดำขลับคงมีโอกาสได้อวดโฉม.... แล้วจำต้องมีรังดักแด้ไปใย? ในห้วงคำนึง เหตุผลปรากฏขึ้นว่า หากไม่มีรังดักแด้หรือ cocoonหน้าตาน่าเกลียด ตัวอ่อนผีเสื้อจะได้มีโอกาสเติบโตมาเป็นผีเสื้อที่สวยงามได้อย่างไร เราอาจนึกสงสารตัวอ่อนที่ต้องมาหลบอยู่ในวัตถุหน้าตาน่าเกลียด ไม่สมกับเป็นรังของตัวอ่อนที่จะเป็นผีเสื้อแสนงดงามแห่งสวนดอกไม้ในอนาคตเอาเสียเลย แต่ใครจะรู้เล่า... ผีเสื้อตัวเต็มวัยคงรู้สึกขอบคุณที่ ‘ผู้สร้างสรรพสิ่งทั้งมวล’ อย่าง ‘ธรรมชาติ’ ได้สร้างสิ่งอัปลักษณ์ขึ้นมาเพื่อปกป้องคุ้มกันสิ่งที่จะกลายเป็นความงามในอนาคต ถึงแม้นว่าสัดส่วนเวลาของตอนอยู่ในรูปลักษณ์อัปลักษณ์กับตอนสดสวยจะแตกต่างกันจนน่าเศร้าใจก็ตาม สตรีผู้หล่อเหลา จะมีสตรีสักกี่นางกันที่เมื่ออยู่ในเครื่องอาภรณ์รวมถึงจริตมารยาของบุรุษเพศแล้วจะเลอโฉมได้ปานนี้?
ในห้วงนิทรา พลันปรากฏตัวละครรูปร่างสูงโปร่ง กิริยาทะมัดทะแมงสง่างามสมชายชาตรี หากใบหน้าที่มีโครงสวยงามชัดเจนนั้นกลับปรากฏความงามของสตรีเพศ หาใช่บุรุษไม่!?!...... หญิงสาวผู้งดงามในหมวกทรงดักแด้กับหญิงสาวผู้หล่อเหลาในเครื่องเคราบุรุษเพศพลันสบตาและมีไมตรีจิตต่อกัน การเกี้ยวพาราสีสื่อผ่านการเคลื่อนไหวร่างกายคล้ายเต้นรำไปมาคู่กัน ด้วยลีลาแปลกตาแต่เร้าอารมณ์...
หญิงสาวผู้หล่อเหลาส่องไฟที่เท้าขาวบอบบางของหญิงดักแด้ ฝ่าเท้าเรียวงามก้าวสลับกันช้าเร็วตามการก้าวตามจุดไฟ
ทำไมต้องส่องไฟ? ทำไมต้องเป็นเท้า? ข้าพเจ้าตีความได้เพียงว่าเท้าสื่อถึงผู้หญิงในวัฒนธรรมจีนโบราณ ซึ่งสตรีเป็นเพศที่อยู่สถาะต่ำกว่าบุรษ ในสมัยนั้น หญิงสาวชาวจีนต้องถูกมัดเท้าและยัดลงรองเท้าที่เล็กราวของเด็กเพียงเพื่อให้เท้ามีลักษณะคล้ายดอกบัว บ้างก็ว่าวัฒนธรรมนี้มีมาตั้งแต่สมัยจักรพรรดิจีนที่ต้องให้บรรดานางสนมทั้งหลายร่วมการทำเท้าเป็นดอกบัวด้วย ด้วยเหตุที่ว่า กระดูกเท้าจะได้คดงอพิการผิดรูป เป็นอุปสรรคที่ยอดเยี่ยมต่อการแอบเดินไปพบชู้ยามวิกาล ดังนี้เป็นต้น..... นัยยะ สัญลักษณ์ ปริศนา ล้วนมากมีในละครจีนนี้ ที่รอท่านทั้งหลายมาร่วมตีความกัน ดังที่ศิลปินผู้จัดเองก็ได้ออกตัวว่า ผลงานนี้ถือเป็นการทดลองของพวกเขา เป็นการตีความตำนานใหม่ และอนุญาตให้ท่านผู้ชมตีความตามสะดวก ดังนี้แล การแสดง Kuang Qi โดยคณะ M.O.V.E. Theatre‘ The dream I cannot wake from...’ จัดแสดง 15-17 พ.ย. 2560 ที่ศูนย์ศิลปะการละครสดใส พันธุมโกมล ในงาน Bipam เลือกรอบที่สะดวกแล้วออกเดินทางไปในความฝันของพวกเธอกัน Show 1 - Wednesday 15 November 2017 - 19:30 hrs. Show 2 - Thursday 16 November 2017 - 19:30 hrs. Show 3 - Friday 17 November 2017 - 14:00 hrs. (Full Booking) Show 4 - Friday 17 November 2017 - 20:00 hrs.
Venue:Sodsai Pantoomkomol Centre for Dramatic Arts Level 6, Maha Chakri Siridhorn Building Chulalongkorn University
Ticket:600 Baht Student discount 50% (300 Baht) Please use coupon code: kuangqistudent
BIPAM Showcase Hotline: +66949313434 Working hour: 13:00-22:00 hrs.