Review By ธีรภัทร โลหนันทน์
ความฝันของเราในทุกวันนี้เหมือนมันจะกลายเป็นความวิปลาสในสายตาคนอื่นไปหมดแล้ว ... ละครเรื่อง Man of Lamanche ถูกสร้างขึ้นมาจากบทละครเพลงดั้งเดิมชื่อ Man of La Mancha ของ Dale Wasserman (1964)
งานแสดงชิ้นนี้ ได้นำเรื่องราวจากบทละครคลาสสิคมาเล่าให้กระชับขึ้นในใจความสำคัญเดิมของละคร
- เรื่องราวของชายแก่ผู้ซึ่งยึดติดอยู่กับอุดมการณ์ความฝันในคุณธรรมของโลกใบนี้ ในความดีงามของมนุษย์ และออกผจญภัยไปท่ามกลางโลกแห่งจินตนาการของตน ต่อสู้กับปีศาจร้าย กับคนชั่วทรามทั้งสิ้น ที่ซึ่งสุดท้ายแล้วทุกคนก็มองว่าเขาเป็นคนบ้า –
แต่ความฝันของคนบ้า มันก็ยังเป็นความฝัน แม้จะอยู่ท่ามกลางโลกอันมัวหมอง
องค์ประกอบต่างๆของละครเองก็เต็มไปด้วยความหลากหลายและน่าประทับใจ ซึ่งมันก็ทำหน้าที่ได้การขับเน้นสารจากละครได้เป็นอย่างดีภายในพื้นที่การแสดงสี่เหลี่ยมเล็กๆของละครเวที
– ไม่ว่าจะมาจากทั้งตัวนักแสดงเองที่มีความสามารถในการแสดงที่หลากหลาย (มีทั้งการสลับบทบาทภายในละคร หรือแม้แต่การใช้เทคนิคละครด้านต่างๆมาช่วยส่งเสริม) หรือการใช้แสงเพื่อสื่อถึงอารมณ์ของตัวละคร หรือแม้แต่เสียงดนตรี ที่ในงานชิ้นนี้ได้มีนักดนตรีมาเล่นดนตรีประกอบตามเรื่องตลอดเวลา
...
ความจริงกับความฝันมันยากที่จะแยกออกจากกัน บางทีความจริงนั้นก็รุกล้ำความฝันเสียจนมันจางลงราวกับจะหายไปเป็นเพียงอากาศธาตุ แต่บางทีนั้นความฝันก็กลับกลืนกินที่มั่นของความจริง แม้แต่เราเองก็หลงลืมไปว่าสิ่งใดกันที่ควรจะยึดมันเอาไว้
– เต็มไปด้วยหมอกและควันในงานชิ้นนี้ เสมือนมุมมองจากมนุษย์เราที่ติดอยู่ท่ามกลางกลลวงของความฝันและความจริง เสมือนกับจิตใจของเราที่มันช่างเล้นลับ และสุดแสนน่าสะพรึงกลัว –
อัศวินแก่ที่อาศัยอยู่กับจินตนาการของตัวเอง
– เราไม่รู้หรอกว่าเขาหรือเรากันแน่ที่กำลังมองโลกผ่านหมอกควัน –
หากเราปัดหมอกและควันออกไปจากวิสัยของดวงตาเราไปจนหมดสิ้นแล้ว ก็ไม่อาจจะล่วงรู้ได้จริงๆว่าโลกที่เรากำลังมองเห็นอยู่ มันจริงหรือลวงกันแน่