Review By ธีรภัทร โลหนันทน์
งานแสดงกึ่งทดลองของชาวต่างชาติจาก ประเทศสวิตส์เซอแลนด์ เป็นโชว์ที่จะให้บริการผู้เข้าร่วม(ผู้ชม)ในทุกรูปแบบที่เราต้องการจะให้เขาทำ โดยแลกกับการจ่ายเขาด้วยอะไรก็ตามที่เราคิดว่าเหมาะสมกับสิ่งที่เราต้องการให้เขาทำ
...
งานแสดงของแดเนียลเป็นไปอย่างเรียบง่าย เขาตั้งโต๊ะไว้โต๊ะหนึ่งด้านหน้างานแสดงโชว์ของเขา และเขาก็นั่งอยู่ตรงนั้นเพื่อรอคอยบริการพวกเราทุกคน โดยผู้เข้าร่วมจะเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะเพื่อพูดคุยกับเขา อาจจะทีละคน หรือสองคน หรือจะขอเข้าไปนั่งพูดคุยกับเขาในห้องไพรเวทก็ได้แล้วแต่การตกลงกันของทั้งสองฝ่าย
เมื่อเราก้าวเท้าเข้าไปนั่งคุยแดเนียลจะถามว่าเราต้องการอะไร มีอะไรที่เขาพอจะช่วยได้บ้างมั้ย? มีคำถามอะไรมั้ย? อยากให้เขาทำอะไรให้ดูหรือเปล่า? – หลังจากที่เราเอ่ยปากออกไป เขาจะถามกลับมาว่าคุณจะให้เขาเท่าไหร่กับสิ่งที่เราต้องการ และเขาจะเป็นคนตัดสินเองว่ามันมีคุณค่ามากพอที่เขาจะรับทำมันให้มั้ย
...
งานชิ้นนี้ของแดเนียลตั้งคำถามกับผู้เข้าร่วมตลอดเวลาในเรื่องของการให้คุณค่ากับสิ่งที่เราต้องการ ตั้งแต่เรื่องในวิถีชีวิตประจำวันของเราไปจนถึงเรื่องระดับชาติ หรือกระทั่งในเรื่องที่เป็นนามธรรมอย่างสุดขั้วอย่าง “ฉันต้องการมีความสุข” - แล้วคุณจะให้มันเท่าไหร่กับความสุขที่คุณต้องการ?
...
(ส่วนตัวของผู้เขียน)ผมตั้งคำถามกับแดเนียลว่า แล้วถ้าเกิดว่าเงินทั้งหมดทั้งตัวของผมมีอยู่แค่20บาท และผมจ่ายเขาไปทั้งหมด เขาจะให้คุณค่ากับเงินจำนวนนี้อย่างไร แดเนียลตอบกับผมว่า “นั่นแหละ คือไอเดียของเขาที่เขาต้องการจะสื่อสารกับผู้เข้าร่วมทั้งหมด” และเขาก็จบบทสนทนาเพียงเท่านี้เพราะผมจ่ายเขาไปเพียง16บาทสำหรับคำถามนี้เพราะทั้งตัวผมมีอยู่เท่านั้นจริงๆ
... มันน่าเจ็บปวดใจมากที่ผมไม่สามารถจะซื้อเวลาเพื่ออยู่กับเขาต่อได้ แต่นั่นก็ถูกแล้ว เพราะโลกใบนี้เราจำเป็นต้องจ่ายเพื่อแลกมา อาจจะไม่ใช่ด้วยตัวเงิน หากเป็นสิ่งอื่นต่างๆนานาไม่เว้นกระทั่งความรัก และโชว์นี้ของแดเนียลก็ต้องการที่จะบอกกับผู้เข้าร่วมทั้งหมดอย่างนั้นจริงๆ...
...ก่อนออกมาเขาพูดกับผมว่า ไว้จบการแสดงของเขาแล้ว เขาก็จะหมดเงื่อนไขของงานชิ้นนี้ ไว้เราค่อยมาคุยกันอีกทีหนึ่งอย่างมนุษย์ที่มีปฏิสัมพันธ์กัน – ผมจับมือลากับเขาและบอกกับเขาว่า งานของคุณมันเจ๋งจริง